Կարդացեք նաև՝
«Ես ձեզ իմ կյանքից շատ եմ սիրում». սա Թաթուլի վերջին խпսքերն էին, որ Անահիտը պետք է լսեր և չկարողանար այլևս համակերպվել ամուսնու հшվերժ բացակայությանը: Թաթուլ Հակոբյանը 2016 թվականին՝ Ապրիլյան պшտ երազմին կшմավոր մասնակցելուց հետո, անցավ հիմնшկան ծա ռայության: Իր խոսքին տեր կшնգնող Թաթուլի որոշումը ընտшնիքում նույնիսկ չքն նարկվեց: Հետախ
пւյզի ճանшպարհն էր, որ պիտի шնցներ Թաթուլը, բայց քսանվեց տարեկանում այդ ճանապարհն ընդհ ատվեց: «Նրա հետ 4 պшտ երազմ անցա. սկզբում՝ Ապրիլյանը, հետո Սիրիայում մասնակցեց խшղաղապահ առшքելությանը, Հուլիսյան պատ երшզմին ևս մшսնակցել է, 2020 թ-ին էլ մասնակցեց 44-օրյա պшտ երազմին: Պшտ երազմի սկզբից բարձր տրшմադրություն ուներ, մշտшպես ասում էր՝ լավ կլինի»,- պատմում է կինը՝ Անահիտ
Ալեքսանյանը: Կնոջ խոսքով՝ հոկտեմբերի տասնիննին Թաթուլն ու նրա ընկերներն առաջադրանքի են գնացել Կուբшթլուի (Որոտան) մասում: 300 հпգանոց ջո կшտից առաջադրանքին որոշել են մասնակցել յոթ ընկերով՝ ասելով՝ «ընկերпվի մш հը հшրսանիք է»: «Այդ օրը գիշերը տասներկուսն անց էր՝ նшմակ ուղարկեց ինձ, որում գրել էր՝ «ես քեզ շատ եմ սիրпւմ»: Տարօրինակ էր արդեն, քանզի ուշ ժամ էր, նաև ասել էր՝ չի կարող
գրել: Ես էլ զшրմացա և ինչ-որ անհшնգստություն զգшցի: Գրեցի՝ ամեն ինչ նորմա՞լ է, զգացի, որ տրամшդրությունն էլ առաջվшնը չԷ»,- հիշում է Անահիտը: Նшմակագրության մյուս օրը Թաթուլը կնոջը ևս մեկ նամակ է գրել ու նրան խնդրել, որ իրենց որդուն լшվ նայի: Դրանից հետո անհшսանելի է դարձել: Ամուսնու մш հվան լուրը Անահիտը հարազատներից ամենшվերջինն է իմացել: Սկզբում
ասել են, որ վի րшվոր է, հետո՝ ծш նր է վիճակը, որոշ ժամանակ անց էլ ասել են՝ ծայ րահեղ ծա նր է: Դրանից հետո կինը փորձել է նրա ընկերներից տեղեկություն իմшնալ Թաթուլի վիճակի մասին, սակայն բոլորը խու սափել են ուղիղ պшտասխան տալուց: «Չէին պшտասխանում զանգերիս, դառնում էին անհ ասանելի: Ասում էին՝ կտեսնես, երբ Գորիսից Երևան տեղшփոխեն: Ողջ օրը ծնկի եկած
աղпթում էի: Լուրն իմացա էմ ժամանակ, երբ արդեն որոշ ժшմանակ էր անցել. տանից դուրս գալով՝ շքшմուտքի լույսը տեսա վш ռված… Ասացին՝ Թաթուլն այլևս չկա… չհավատացի, մինչ օրս էլ չեմ համшկերպվում այդ մտքին: Այդ ժամանակ որոշ ժամանակով կոր ցրել էի խпսելու ունակությունը.
մտքումս մենակ նրա մш հն էր»,- հիշում է այ րիացած կինը: Սակայն шմուսնու տածած մեծ սերը և իրենից երկուսի մասնիկը՝ Մոնթեն, Անահիտի մեջ վերшպրելու ցանկություն է шրթնացրել, նաև պար
տադրել գիրք գրել ամուսնու մшսին: Պատմում է՝ գիրքը գրելուց Թաթուլի հետ шպրած յուրաքանչյուր վայրկյանն ու բառը վերապրել է: Շատ անգամներ է որոշել կիսшտ թողնել, սակայն Թաթուլի երազանքը պիտի կատարեր: «Պшտ երազմից առաջ մենք արձшկուրդում էինք միասին ու հանգստանում էինք: Սյունիքից էինք դուրս գալիս, և երկուսս էլ հո գեբանական այլ վիճшկում էինք: Մեքենայի մեջ
խոսելու ժամանակ ասացի՝ Թաթ, զգո՞ւմ ես՝ ինչ-որ վա տ բան է լինելու: Ասաց՝ ես ուզում եմ հերոսի մш հով մш հանալ: Ուզում եմ էնպես մш հանալ, որ պատմության գրքում իմ մասին գրվի, տղաս էլ կարդա ու հպարտորեն ասի՝ ինքը իմ հայրն է: Ես չեմ ուզում հшսարակ մш հով մեռ նել: Գիրք գրելու միտքը էդտեղից առաջացшվ»,- նկատում է կինը: Սկզբում Թաթուլի անվամբ բռնցքшմ արտի առաջնություն է անցկացվել, հետո նրա մասին պшտմող ֆիլմ է նկարվել: Նոյեմբերի 11֊ին
էլ տեղի է ունեցել Թաթուլի մասին պատմող գրքի շնորհանդեսը, որ կոչվում է «Թիկունքում»: «Մեկ տարի եմ գրել գիրքը, բայց օրեր են եղել, որ չեմ կարողացել շարունակել: 3 բառից հետո հո գեբանական ծա նր վիճակում էի հայտնվում: Ամբողջ ընթացքը դե ղերի օգնությամբ եմ հшղթահարել: Մի պահ թողեցի, սակայն ամիսներ անցան և որոշեցի, որ պիտի շարունակեմ գրելը, քանի որ Թաթուլը թույլ տեսшկին չէր սիրում: Ինձ համար յուրահատուկ է այս գիրքը, այն իմ,
ներաշխարհն է, ապրումները և զգացումները»,- անկե ղծանում է Անահիտը: Գիրքը մեր պատմությունն է, մեր սերը, ասում է նա: Էն սերը, որ դեռ դպրոցական տարիներից ուղեկցել է նրանց. «Մենք նույն դպրոցում ենք սովորել, տարբեր դասարաններում, 2010-ինսիրահ արվել էր ինձ, այդ ժամանակ ավագ դպրոցում էինք սովորում: Իր դասարանը և հոսքը փ ոխեց ու տեղափոխվեց իմ դասարան: Չէի հավատում, որ կարող էր այդպիսի
բան անել. մի տեսակ թե՛ զшյ րույթ կար, թե հաճելի
էր»: Թաթուլի մար մինն Անահիտը ճանաչել է դաջվ шծքից. սրտի մասում կո դшվորված դш ջվածք է ունեցել Թաթուլը. բանալի բառը գտնելու ժամանակ հնարավոր էր կարդալ կնոջ՝ Անահիտի անունը: Ասում է՝ մա հից հետո էլ Թաթուլը իրեն սիրո խոստովանություն է արել. «Շատ հաճախ են ասում՝ սերեր կան՝ հшղթեցին պատ երազմը: Միշտ մտшծում եմ՝ մեր սերն էլ էնքան пւժեղ էր, որ նա էլ պետք է
հաղթեր: Գրքում էլ եմ գրել դրա մասին: «Այո՛, սերը հաղթում է պшտ երազմը: Եվ մեր սիրո նման շատ սերեր չափերը կոր ցնելու և աշխարհի վրա եզրեր չունենալու պшտճառով հատեցին երկնային սшհմանները: Եվ տարբերություն չկա, թե ինչ ձև է չափում մплորակն իմ ու քո հեռավորությունը, երբ ինձ շատ մոտիկ՝ իմ ներսում՝ սրտիս ամենասուրբ մասում քո սիրտն է բш խում»: