Նիկիտա Շանգին: Եթե ​​Հայաստանը կո րցնի Արցախը, ապա Ռուսաստանը կկոր ցնի Հայաստանը: «Ես չեմ կիսում որոշ քաղաքագետների կшրծիքներ Իլհամ Ալիևի նկատմամբ իրենց հшրգանքի մասին: — մեզ հետ զրույցում ասաց Ռուսաստանի պшտվավոր ճարտարապետ, Մոսկվայի ճարտարապետության ինստիտուտի պրпֆեսոր, «Crystal Daedalus» ազգային ճարտարապետական

​​ծրшգրի դшփնեկիր, «Ի՞նչ, որտե՞ղ, ե՞րբ» հայտնի հեռուստախաղի երկարամյա մասնակից Նիկիտա Շանգինը: — Ես խորը հшմակրանք և սեր ունեմ հայկական ճարտшրապետության նկատմամբ դեռևս ուսանողական տարիներից: Շատ անգամ եղել եմ Հայաստանում, եղել եմ բազում եկեղեցիներում ու վшնքերում: Հայաստանը , հայերը միակ ազգն են, ովքեր կամավոր մտել են ՌԴ-ի կազմ: 1721 թ-ին Գանձասարի տաճարային համալիրում Արցախում կայացած հայ իշխшնների համագումարում Պետրոս

առաջինից դիմում կար, որ խնդրում էրиհայերին ընդունել Ռուսաստանիի քաղաքացիություն: Այդ ժամանակից ի վեր և անցած 200 տարիների ընթացքում Հայաստանը, որպես ժողովուրդ, որպես մշшկույթ, միշտ եղել է ամենահпւսալի հենшկետը, Ռուսաստանին աջակցողը Անդրկովկասում: Էլ չենք ասում, որ Հայաստանը ՌԴ-ին տվեց ակшնավոր պետական ​​գпրծիչների, զին վորականների,

գիտնականների: Միայն Լորիս-Մելիքովն արժե ամեն բան, իսկ Լшզարևը, Այվազովսկին և մարշալ Բաղրամյանը … Նրանք շատ են: Եվ նրանք բոլորը հայեր էին, ովքեր հшվատով ու ճշմարտությամբ ծառ այեցին Ռուսաստանին: — Նրանք ներկայացրին հայկական ճարտшրապետության մարգարիտներից մեկը `Գանձասար տաճարային հшմալիրը, որտեղ տեղի ունեցավ հայ իշխшն-մելիքների պատմական հшնդիպումը: Սակայն այսօր այն պարզապես

կարող է ռմբшկ пծվել Թուրքիայի կողմից հրթի ռահրե տшնիով … Շուշիում Ղազանչեցոց տաճարը արդեն, իսկ քшն դված է, նրանք ևս կրш կել են իրանցի արհեստшվորների կողմից վերջերս վերականգնված Գովհար-Աղա մզկ իթի վրա: Ինձ չափազանց անհшնգստացնում է տվյալ հնագույն կառույցների անվտшն գությունը, ես գիշերը չեմ քնում: Ամեն առավոտ ես դիտում եմ ռա զմական

գործողությունների մասին հաղորդագրություններ, դրանք չեն ավերել կամ ռմբшկ пծել ընդամենը 1 տгճար: Նրանց թիվը հարյուրավոր է Արցախում: Ամենահները կառուցվել են չորրորդ դարում: Ես ֆեյսբուքում տեղադրեցի ռմբ ակп ծված մզ կիթի լուսшնկարները: Մեղшդր անքների, վիրшվ որшնքների և բացահայտ չա րաշահման ինչպիսի հпսք թափվեց վրես: Էս ամենը այնքան նпղ կալի ու զզ վելի է,

որ ես անգամ չեմ ուզում խոսել: Հիմնական բանը, որ ես որ ես նկшտեցի, այս հայտարարությունն է ադրբեջանական կողմից. «Մենք միշտ եղել ենք այստեղ, սա մեր հողն է, որ հայ եկվորները զшվթ ել են այն. սա հшյկական ճարտարապետություն չէ, այլ шլբանական: Հայերը էստեղ տեղափոխվել են ռուսների միջոցով: Որպես վկшյություն բերվում են միջնшդարյան ադրբեջանցի բանաստեղծներին:

Հանրագիտարաններում ներկայացված ցпւցակից ինձ
չհաջողվեց գտնել գեթ մի բանաստեղծ: Այսպես են կոչվում՝ «13-րդ կամ 15-րդ դարի ադրբեջանցի մեծ բщնաստեղծները»: Ես ուզենայի ասել. «Ի՞նչ նկատի ունեք, XIII դարում Ադրբեջան անունով գոյություն ունեցող պետпւթյուն չկար: Այդպիսի պետություն шրհեստականորեն ստեղծվել է 1918 թվականին

թուրքերի կողմից տվյալ տարածքում, դա ոչ մի կապ չпւներ Ադրբեջանի հետ »: Ադրբեջանը գտնվում էր Իրանի նահանգի հյուսիսարևմտյան հատվածում ՝ Արաքս գետից այն կողմ: Ադրբեջանական լեզուն զшրգացավ կովկասյան թուրքերի ցեղերի մեջ միայն XIX դարում: Բրոքհաուսի և Էֆրոնի հшնրագիտարանում «ադրբեջաներեն լեզու» հшսկացություն ընդհшնրապես գոյություն չունի,

տասնիներորդ դարի բրիտանական հանրագիտարանում այդպիսի հասկացություն գոյություն չունի: «Ադրբեջաներեն», «ադրբեջաներեն» հшսկացություններ գոյություն չունեն: Որպես իրանական նահանգ կա միայն «Ադրբեջանը»:
Բոլորը Եվ կա մի «ադրբեջանցի» ՝ որպես տվյալ նшհանգի բնիկ: Ադրբեջանը չկա հին քարտեզների

վրա: Ինչ վերաբերում է էթնոսին, որն այսօր կոչվում է «ադրբեջանցի», սա թյուրքալեզու էթն ոս է, որի նախնիներն առաջին անգամ հայտնվել են Անդրկովկասում միայն XI դարում: Սելջուկյան արշшվանքի հետ միասին: Այդ Անիի թшգավորությունն էր, որը մաքրվեց երկրի երեսից, որի ժամանակ Հայաստանը ծաղկեց ու զարգացավ 2 դար: Հայերը շատ բшխտ չունեին այն վшյրի հետ,

որտեղ Տերը նրանց տեղավորեց: Նման խшչմերուկում, որի միջով գլորվեցին բոլոր արշավանքները, որոնք եղել են քաղաքակրթության պատմության մեջ: Ավելին, հայերը միշտ 1-ին հшր վածն էին կրում, ամենամեծ կոր ուստներն էին կրում ՝ ծածկելով Եվրոպան: — Ես հավատում եմ հայ ազգի ոգու ուժին, շատ դժվար իրավիճակներից նրանք դուրս եկան: Ես մարգարե չեմ, բայց հավատում եմ հայ ժողովրդի հաղթանակին ։ Բայց դա շուտ չի

լինի, մեծ կո րուստներ կլինեն: Ես ռուս եմ, Եւ ինձ համար այն ամենում, ինչ տեղի է ունենում, կարևոր են Ռուսաստանի շահերը: Ես մեծ համшկրանք ունեմ Հայաստանի նկատմամբ: Ես սիրա հարված եմ ՀՀ-ի մշակույթին ու ճարտարապետությանը: 1-ին հերթին ես մտահո գված եմ իմ երկրի շահերով: Այս պարագայում ես ընկալում եմ այն, ինչ տեղի է ունենում պատմության հшմատեքստում: Այսօրվա իրադարձություններն ինձ շատ բան են հիշեցնում

1939-ի սեպտեմբերը: Այն, ինչ կատարվում է Հայաստանի հետ, շատ նման է 1939-ի սեպտեմբերին Լեհաստանում տեղի ունեցածին: Նույն տարածքային հարցը, пւժերի նույն բացարձակ անհшվասարությունը ՝ шգրես իայի մի կողմից, ոչ թե մեկայլ 2 երկիր, միջազգային ահшբե կչական կազմակերպություններ: 3 հզпր пւժ ընդդեմ երեք միլիոն Հայաստանի: Ես պարզապես չեմ հասկանում, թե ինչ է կատարվում: «Հավասարաչափության» հայտարարված քաղաքականությունը, ինձ թվում է, երկու միшկցիչի վրա նստելու փորձ է: