Քանի որ քույրս հիվանդ էր, շարունակեցինք բնակվել մեր մեկ սենյականոց բնակարանում: Քույրս տանից ընդհանրապես դուրս չէր գալիս և համարյա միշտ ներկա էր գտնվում մեր սեռական հարաբերություններին:
Սկզբում քաշվում էինք, հետագայում դարձավ սովորական: Տեսնում էի, թե ինչպես էր նա տանջվում ու տխուր աչքերուվ նայում մեզ: Թվում էր, թե մենք ինչ-որ բան ենք ուտում, բայց իրեն ոչինչ չենք տալիս: Երեխաներ չունեինք, չնայած նրան, որ 6 տարի միասին էինք ապրում: Բժիշկներն ինձ ասացին, որ ես չեմ կարող երեխա ունենալ:
Երբ նշում էինք քրոջս 30 ամյակը, իմ գլխում միտք հղացավ` ամուսնուս խնդրեցի, որ այդ օրն էլ քրոջս հետ սեռական հարաբերություններ ունենա: Ճիշտ է, դժկամությամբ, բայց համաձայնվեց: Իմ օգնությամբ նրանք կենակցեցին իրար հետ: Դա շարունակվեց մի քանի անգամ: Զամացել էի, թե ինչպես էր փոխվել քույրս: Խղճում էի նրան և ժամանակ առ ժամանակ հնարավորություն տալիս կենակցել ամուսնուս հետ:
Երկու ամիս հետո պարզվեց, որ քույրս հղիացել է: Ես շատ ուրախացա: Դա իմ երազանքն էր: Մի քանի ամիս հետո էլ՝ տղա երեխա լույս աշխարհ բերեց: Երեխային որդեգրեցինք: Հիմա ապրում ենք չորսով: Քրոջս կյանքը բարելավվել է, քանի որ ես զբաղվում եմ երեխայով, իսկ նա էլ` ամուսնուս հետ սիրով: Մենք շատ երջանիկ ենք:
