Արմեն Աշոտյանը գրում է. «Այս վի ժվածքն անգամ հոր մա հն օգտագործեց այնպես, ինչպես իրեն հարմար էր: Իբր ս գացող ստահակը ծնող կորցնելու օրվանից ժամանակ ու հավես ունեցավ հարցազրույց տալ Ազատությանը, մի տխմարագույն տեսաուղերձ նկարել ու ԿԱՐԱԲԱԽ ԲԻԶԻՄԴԻՐ ոճի Եռաբլուրը պ ղծելու արարողություն կազմակերպել:
Կրկնում եմ, այս ամենի ժամանակը, սիրտը ու հավեսը նա ունեցավ, թեպետ հայր էր կորցրել: Իսկ միակ միջացառումից, որին նա պարտավոր էր մասնակցել՝ ԱՊՀ ղեկավարների հանդիպումը, բարեհաջող խուսափեց «Папа умер» պատճառաբանությամբ, երկարացնելով առանց այդ էլ Ալիևի բերանային խոռոչի իր կողմից խնամված պարունակությունը:
Ալիևը երեկ անարգել պ ղծում էր մեր ժողովդրի դիմանկարը, պատմությունը, բանակը, վան դալիզմի ենթարկելով նաև այն տղաների շիր իմներն ու հի շատակը, որոնց գե րեզ մաններին այսօր այցելությամբ ուղարկել էր իր թթքաբարո վի ժվածքին:
Հայ ազգի այդ կեղ տն ու խարանը խիզախություն չունեցավ նայելու Ալիևի աչքերին անգամ տեսակոնֆերանսի ձևաչափով: Ու դեռ կա՞ն մարդիկ, որ կարծում են թե դա վաճան և հողատու Նիկոլը պիտի շարունակի Արցախյան բանակցությունները… Դա վաճանի այսօրվա բեմականացումը Եռաբլուրում բայրա քթարներից ավելի սարսափելի էր, քանզի զրկեց այնտեղ ամփոփված տղաներին ոչ թե կյանքից, այլ մա հվան իմաստից»:
