Տարիներ առաջ սովորում էի տարրական դասարանում: Քանի որ ծնողներս աշխատում էին, տանը մենակ էի մնում: Ծնողներիս խնդրանքով, այդ ընթացքում ինձ հետ զբաղվում էր մեր հարևանի ինձանից տարիքով մեծ տղան, ով նույնպես մեր դպրոցում էր սովորում: Դասերը սովորելուց հետո, մեր շենքի բակում կամ մեր տանը միասին խաղում էինք:
Մի անգամ դասերը սովորելուց հետո նա ինձ առաջարկեց «Մամա-պապա» խաղալ: Ես համաձայնվեցի նրա առաջարկին և ուրախացա, որ նա իմ տիկնիկին կարող է «հայրություն» անել: Տիկնիկին «կերակրելուց» հետո մենք էլ պատրաստվում էինք քնելու:
-Գիտես, -ասաց, – մամաներն ու պապաները, երբ իրենց երեխաներին պառկեցնում են քնելու, իրենք քնելուց առաջ սկսում են համբուրվել ու կռվել: Միշտ պապաները հաղթում են: Արի, մենք էլ խաղանք:
-Արի, բայց շորերս հանելուց ամաչում եմ, -ասացի:
Նա ստիպեց ինձ հանվել: Գիշերները նկատել էի, թե ինչպես են ծնողներս հանվում ու կռվում: Տղան նույնպես տեսել էր իր ծնողների «կռիվը»: Շորերն հանելուց հետո նա ինձ համբուրեց և սկսեց սեռական բնույթի գործողություններ կատարել: Ես չէի էլ հասկանում, թե ինչ էր կատարվում: Այդպես շարունակվեց մինչ
այն օրը, երբ անդամը ներհրելով, ինձ ցավ պատճառեց: Անակնկալի գալով, ակամա բղավեցի և լաց եղա, իսկ նա անմիջապես հեռացավ: Երբ ծնողներս աշխատանքից վերադարձան, նրանց պատմեցի եղելությունը: Ծնողներս զայրացան և ինձ ապսպրեցին ոչ ոքի չպատմել այդ մասին:
Տարիներն անցան, սակայն այդ տհաճ էպիզոդն անդրադարձավ հոգեվիճակիս վրա: Խուսափում էի տղաների հետ շփվելուց, մտածելով, թե նրանք կարող են միայն ցավ պատճառել: Սակայն գտնվեց մեկն, ով ինձ հասկացավ: Ես էլ երեխաներ ունեցա: Չմեղադրելով ծնողներիս, հիմա ես շատ ուշադիր եմ իմ երեխաների նկատմամբ: