Զոյա Թադևոսյանը գրում է. Այդ չհասկացող դոնդողին դատարան կանչելու իմաստը ո՞րն է:
Չի՛ հասկանում, չե՞ք հասկանում: Ինքը հրե շ է, խոսեք հետը հրեշի լեզվով, բացատրեք, որ եթե
երախը բացեր միայն սնունդ ընդունելու ժամանակ, հիմա քաղաքում երկնագույն Զապիկով կշրջեր, տրեխներն էլ թելով կկապեր, որ ոտքերին կպած մնային: Դատարանի տեղն էլ չէր իմանա, դատավորն էլ միամիտ «մարքրիդացու» կմնար:
Այդպես չի արել, երախը բացել ու օրը 24 ժամ, տարին 12 ամիս և 10 տարի շարունակ կուլ է տվել Հայաստանը, խ ժռել է Հայաստանի հոգևոր և նյութական արժեքները, հասել է նույնիսկ մարդկային բարոյականությանը: Պղնձահանքերը հոշո տել է,
հանքանյութը կուտակվել է ուղեղում՝ չեղած գորշ նյութն էլ ավի րվել է: Էլ ի՞նչ հասկանա: Կամ այդ ո՞ր հրե շն է հասկացել, որ դա հասկանա: Էն տյունինգ արած յանիմ-դատավորն էլ լարված լսում է, որ գոնե
ինքը որսա մոնղոլ-թաթարական վի ժվածքի ծռմռված երախից մի կերպ դուրս ժայթքող արտաբերումների իմաստը: Պարապ ե՞ք մնացել: Բոլոր պարերը պարել էինք, մնում էր հրե շի տրնգին