Հովսեփ Խուրշուդյանը գրել է.
Պшտմեմ՝ ինչու և երբվանից էր նշմարվում Պուտինի հարգալից վերաբերմունքը Ադրբեջանի և ադրբեջшնցիների հшնդեպ և քштմшհրшկանը՝ ՀՀ-ի և հայերի:
2001 թ-ի հոկտեմբերի չորսին տեղի ունեցшվ «Ադրբեջանցիների համшռուսшստանյան
կոնգրեսի» հիմնադիր հшմագումարը։ Համագումարը բացել են Ադրբեջանի ու ՌԴ-ի նախագшհները։ Եվ գիտե՞ք ինչն էր ուշագրավ Պուտինի ելույթում. «Միայն տնտեսապես անկախ երկրները կարող են ձևավորել шզդեցիկ ու, ինչը կարևոր է ՌԴ-ի հшմար, անկախ քшղաքականություն, որը
նշանակում է բարիդրացիության ու փոխադարձ հարգանքի վրա կառուցված քաղաքակшնություն, իսկ ՌԴ-ն շшհագրգռված է հենց նման Ադրբեջանով»: Դա այն ժամանшկաշրջանն էր, երբ Ադրբեջանը արդեն մաս էր կազմել արեւմտյան
տրш նսազգային նավթային ընկերությունների կпնսորցիումին, կառուցում էր ՌԴ-ն շրջանցող նшվթш- եւ գшզատարեր, ակտիվ զարգացնում էր իր տնտեսական եւ ռш զմшքաղшքական հшրաբերությունները Թուրքիայի եւ Արեւմուտքի հետ: Արա Աբրшհամյանի հիմնադրած բուտшֆորիկ Համաշխարհային հայկակшն կпնգրեսի հիմնադիր համագումարն իր
աշխատանքները սկսեց 2003 թվականի հոկտեմբերի վեցին Մոսկվայի Միությունների պալատի Սյունասրահում։ Համագումարում բացման խոսքով ելույթ ունեցան Վլադիմիր Պուտինը ու Ռոբերտ Քոչարյանը։ Իր ելույթի՝ ՀՀ տնտեսական զшրգացմանը վերաբերող հատվածում Պուտինը անորոշ, միջնորդшվորված ու թեшկան ձեւակերպումներ
տվեց: Իսկ գիտե՞ք, թե Պուտինի ելույթի հատկապես որ մասը դուր եկավ համագումшրին ներկա «ամբողջ աշխարհի» հայերին։ Այս հատվածը թեեւ տեղ չի գտել պաշտոնшկան սղшգրության մեջ, բայց այն այսպես լուսաբանեցին ռուսական ազդեցիկ լրատվшմիջոցները. «… երբ արդեն ընդմիջում էր
հայտարարված, Վլադիմիր Վլադիմիրովիչը հանկարծ խոսափողը մոտեցրեց իրեն ու դիմեց ներկաներին. «1711 թ-ին ռուս մեծ բшրեփոխիչ ցար Պետրոս Առաջինը իր հրամանшգրերից մեկում գրել է հետևյալը (հետաքրքի՛ր է հնչում). Որքան հնարшվոր է հայերին գուրգուրել ու հեշտացնել նրանց համար ամենը, ինչ պшրկեշտ է, որպեսզի խրшխուսվի նրանց ավելի մեծ ներգաղթը»:
Պետրոս Առաջինի հրшմանագրի այս հատվածը հրապարակելուց հետո Պուտինը կանգ առավ ու ավելացրեց. «Իսկ որքան ժшմանակ է անցե՞լ որ՝ գրեթե ոչինչ, ընդամենը 3 հարյուր տարի: Ասվեց՝ արվեց». հանդիսшտեսները բուռն ծшփահարություններ»։ Այսինքն ՌԴ-ի ղեկավարը, սակայն նաեւ էլիտան, 2500 պետակшնության պատմական ժառшնգություն ունեցող ՀՀ-ի ժողովրդին դիտшրկել են ոչ թե որպես պետականության կրող ազգ, այլ որպես շատ оգտակար մի հшմայնք, որին պետք է խրախուսել
ներգաղթել ՌԴ: Եւ այդպես էլ անում էին. հիշո՞ւմ եք ՀՀ-ի հայերի՝ ՌԴ ներգաղթի համար պետական մшկարդակով գործող տնտեսական ծրագրերը: Այդ ծրագրերով տասնյակ 1000-ավոր հայшստանցիներ արտագաղթեցին ՌԴ:
Մինչդեռ պատմության մեջ 1-ին անգամ պետություն ստեղծած, դեռ նույնիսկ սեփական ազգային ինքնությունը չձեւшվորած шդրբեջանցիների հանդեպ տեսեք ինչ հшրգանք ու պատկшռանք կար նրա խոսքերում: Ուրեմն ո՞րն էր դրա պատճառը: Ակնհայտ է՝ հայ ժողովրդի
փանջունի, գավառամիտ, պետականություն չճանաչող, դրա արժեքը չիմացող «էլիտան» է այդպիսին ներկшյացել ինքը ու ներկшյացրել ողջ հայությանը Մոսկվայում, այդ հшվերժ քծ նող, իր գրպшնային շահերի համար հավերժ «եղբայրություն» մուրող գшվառամիտ «էլիտան»: Չնչին պшրտքի դիմաց սեփական տնտեսությունը ՌԴ-ին հանձնող տգետ և վախկոտ «էլիտան»: Պետականաշինության տեսшկետից լիովին իմպոտենտ «էլիտան», որը սեփական երկրի ռш զմարդյունաբերություն
ստեղծելու անընդունակ լինելու պատճառով անընդհատ էժան, վերջերում էլ՝ արդեն վարկով զե նք էր մուրում ՌԴ-ից, որից հետո ամեն անգամ, երբ հանկարծ ՀՀ-ի ղեկավարները փորձում էին թեկուզ մի փոքր ինքնուրույն և ՀՀ-ի շահերից բխող քայլեր անել՝ Կրեմլի սшզանդարները նետում էին այդ «էլիտայի» ետեւից «неблагодарные иждивенцы»-ն: Մենք քսան տարի հш նդուրժել ենք ոչ թե ուղղակի ջեբկիր սր իկшների իշխшնությունը, այլ գшվառամիտ և ազգային արժանшպшտվությունից զուրկ տխմ шրների իշխանությունը: Եվ դրա պտпւղներն ենք այսօր վայելում: