«…Սատանա կա քաղաքում…». վերհիշում ենք մեր մանկության մուլտֆիլմերից` «Հայելու հեքիաթը» և հասկանում, որ այսօր այդ սատանան շրջում է մեր երկրում։ Ուշադիր և զգոն եղեք, ասում են՝ մեծերի գլուխ էլ չի կարողանում էն բանից անի, անցել ա երեխեքին։ Սա էն մուլտֆիլմի սատանան չի է, սա իսկական դևա, հրեշ, հա նայեք հանկարծ չասեք պրիվետ, ինքը դրանից խրտնումա, կարողա տա սպանի։
Հա, հա հա․ հենց ինքը Ռոբերտ Քոչարյանը, ով ադրբեջանամետ, մանիպուլյատիվ, կեղծ, հակահայ պրոպագանդիստական նյութերը հայկական ինֆոդաշտ է լցնում և սկսում բոլորին մեղադրել, իսկ վերջում, իբր ինքը չոր է դուրս գալիս։
Թավշյա հեղափոխությունից հետո հայ հասարակությունն իսկապես դարձավ դուխով, այդ իսկ պատճառով հիմա էլ նույն դուխով թքում մրում է նախկին թալանչիներին, բայց սրանք, կարծես թե, չեն հասկանում։ Հույսները դրել են նույն երիտասարդների վրա, ովքեր գործադուլ, դասադուլ անելով, փողոց փակելով ընտրեցին ժողովրդավար առաջնորդի։ Հա հիմա էլ շարունակում են պայքարի իրենց յուրօրինակ դրսևորումները։
Որքան էլ Քոչարյանը տպավորություն ստեղծի, թե երիտասարդներն իր կողքին են, մենք ֆիքսում ենք միայն փաստեր։ Բոլորդ էլ արդեն հասցրել եք տեսնել, թե ինչպես են երիտասարդները տարբեր մարզերում և համայնքներում շարունակում ներկ ու ցեխ շպրտելով պղծել հանրապետության տարբեր շրջաններում փակցված Քոչարյանի պաստառները: Այսպես՞ ես ընդունում քեզ աջակցությունը, պարոն նախագահ։
Ի վերջո, վստահ եմ՝ Քոչարյանը ընտրության արդյունքից գոհ չի լինելու։ Ավելի ճիշտ՝ խիստ դժգոհ է լինելու։
“… There is a devil in the city …” We remember from our childhood cartoons, “The Mirror Tale”, we understand that today that devil wanders in our country. Be careful, they say that even the head of an adult can not do something, it has passed to the children. This is not the devil of that cartoon, this is a real monster, yes, look, suddenly do not say private, he is scared of it, he can kill.
Yes, yes yes ․ Robert Kocharyan himself, who pours pro-Azerbaijani, manipulative, false, anti-Armenian propaganda materials into the Armenian infobox, starts blaming everyone, and in the end, as if he comes out dry. After the Velvet Revolution, the Armenian society really became happy, that’s why now it spits on the former robbers with the same pain, but they don’t seem to understand. The hopes were placed on the same young people who, by striking, striking, closing the street, elected a democratic leader. Yes, even now they continue their unique manifestations of struggle.
No matter how much Kocharyan gives the impression that the young people are by his side, we only record facts. You have all already managed to see how young people in different regions and communities continue to desecrate Kocharyan’s posters posted in different regions of the country by throwing paint and mud. Is this how you accept your support, Mr. President?
In the end, I am sure Kocharyan will not be satisfied with the election result. Or rather, he will be very dissatisfied.