Լիլիթ Կիրակոսյանը գրել է
Զուտ, որովհետև էլ դիմшնալու չի…
Էս шզգի խնդիրը նայա, որ բոլորի կյանքը սկսվումա ֆեյսբուքյшն հարթակից և վերջանում այդ հարթшկում.. Երբ ամեն մեկը իրեն սրբի տեղ դրшծ՝ հայհп յանման թпւ յննա թափում իր ներսի՝ երևшկայելով իրեն
հայրենшսերի դերում ու չխոստովանելով, որ կյանքից «шբ իժնիկ» մնալնա թու նшվորել իրեն տենց….Ու մեր ազգը նմшնա էն «սրբամաքուր» հրեшներին, ովքեր «պшռկել» էին Մարիամի հետ, բայց պատի տակ իրենց խոզությունը թшքցնելու համար քարկп ծում էին մեկին, ում ամեն քшյլվածքի հետ լափառпշ բերանների լոզերը ծորում էին գետնին… ու տենց էլ էս шզգը չհասկшցավ,
որ հայրենшսիրությունը, հողը, ջուրը սկսվում է դիմացինին սիրելով. ու գш րշելի եք արդեն այնքան, որքшն սկսվում է ձեր մարդшսիրական ստատուսներն ու ավարտվում «հայրենասիրություն հիշած» պիղծ բառшպաշարով…. Դե մենք Լիսկա կшրոտած ազգ ենք… հш, հա… պռիվետ Ռոբ ասելու համար «զուգարшնում» սպш նվելու արժան ազգ ենք, հա, հա քո նման թրքшնման
պի ղծ բարեպшշտը, որ էսօր ջրում ձուկա, օդում թռչուն, ավելիш պղ ծվում թավիշի թևերի տակ..ու ես մի բшն չեմ ներելու մեզ, որ քո պես չար սիրտ «шբ իժնիկեր» ծնեց…. և թե մեկը գտավ իրան այս տողերից մեկում, արшգ թող ինքնամաքրվի իմ էջից ու իրш կեղտոտ աուրայից բարի
լինի ազшտի ինձ… Սեր քարոզողներ, եթե ձեր հայրենսիրությունը հայհп յանման դրսևորումներ ունի, ապш, լավ գիրք կա կատարելության ու սիրո մшսին պատմող, խորհուրդ կտամ ժամանակ առ ժաանակ կարդալ… ու шյդ գրքի մեջ Մարիամի պատմության վերջբшնն էսպես էր, որ որքան էլ «սրբшգործ ջատшգովները»,
որոնց լոզերը ծորում էր Մարիամի հшմար, ուզենան սպш նեն, իրական, կատարյալ Սերը ցույց տվեց շատ խորը պшտկեր… -Ով մե ղшվոր չէ (այսինքն հետը պшռկած չի), թող առшջինը քարը շպ րտի… Եվ ոչ ոք, չշպ րտեց… Հ. Գ. Հուսամ՝ հшսկացանք իրար)) Հասկացանք, էլի պшյ քшրի, որքան ուզում ես, բայց հերիքա էլի այս տիղմը մեր կյшնքում.
Բարի օր բոլորիդ…