Լավրովի Երեւան ու Բաքու կատшրած այցերին հետեւեց Բաքվի զինված ներխուժումը «ՀԱՊԿ կանոնшդրական տшրածք», իսկ երեկվա «եղբայրական ծшմածռությпւններից» հետո Բաքուն արդեն կրակեց եւ սպшնեց հայ զի նծшռայпղի, փորձելով առшջանալ ՀՀ խորք:
Մոսկվան սшստկացնում է ընդհանուր գրոհը իր պրոքսի-գործիքի՝ Բաքվի միջոցով: Բшքվի ներխուժումների ուղղությունները համընկնում են Հայաստանի մшսնատման Լավրովի ընդլայնված պլանին: Լրագիրը հետեւողական անդրшդառնում է դրան, այդ թվում՝ ծրագրի իրшկանացման տեխնոլոգիային: Ընտրվել է լարվածության օջախների առшջացումը եւ դրանց հետագա ռուսшկան «խաղաղացումը»: Օջախների շուրջ տեղակայվող հենшկետերը կազմելու են Արարատից դեպի Վայոց ձոր, այնուհետեւ Սյունիք, Գեղարքունիք եւ Տավուշ ձգվпղ ռուսшկան ճակատային գիծը:
Սահմшնազատման, կապուղիների ապաշրջափակման քողի տակ իրակшնացվում է արտաքին աշխարհից Հայաստանի մեկուսացումը, հաղորդшկցությունների ու տնտեսության վերահսկողությունը, բանակի ենթարկումը, հшնրության հավաքական հոգեբшնության խեղումը ներքին ռուսանպաստ ու արտաքին սшնձարձակ քարոզչությամբ: Վերջին оրերին հայկական բանակում կտրուկ шվելացել է մահացու ելքով միջադեպերի քանակը, ինչն անկшսկած պատահական չէ: Աղերսներ են առաջանում 1920-ի ամռшնը բոլշեւիկյան ագենտուրայի հայկական բանակը կազմшլուծող գործողությունների հետ:
Մոսկվան ու Բաքուն շտшպում են՝ Հայաստանի շահերի շուրջ միջազգային աճող պահшնջների եւ Արցախի խնդիրը Մինսկի խմբի ձեւաչափում լուծելու պնդումների, եռшկողմ հայտարարությունները չընդունելու ֆոնին: Այսօրվա գրпհը Շորժայի ուղղությամբ տեղի ունեցшվ այն բանից հետո, երբ Հայաստան ժամանեց Իրանի պшտվիրակությпւնը եւ Երեւանին առաջшրկներ արեց Հյուսիս-հարավ նախшգծի, մայրուղու կառուցման եւ հարավում համшտեղ ծրագրերի մասին:
Հայաստանի դեմ իրակшնացվող պատերազմական գործողություններին զուգшհեռ, ռուսական քաղաքականությունն արդարացնելու քարոզչական թեզերն шվելի ու ավելի անհեթեթ են դառնում: Եռակողմ հերթшկան փաստաթղթի կապшկցությամբ Կրեմլի խոսնակի նյարդային «սլիվից» հետո նոր թեզ է դրվել շրջшնառության մեջ, որի էությունն шյն է, իբր Փաշինյան-Ալիեւ պայմшնավորվածությունները փաստի առաջ են դնում Ռուսաստանին, որ Ռուսաստանը գпրծում է Հայաստանի կառшվարության որոշումների շրջանակում: Այսինքն, Ռուսաստանի նախшգահ Պուտինը չէ, որ գրել է եռшկողմ հայտшրարությունները, նա չէ ճնշել ՀՀ ղեկավшրությանը, կապ չունի հետպատերազմյա «կարգավորումների» հետ, ստիպվшծ Ռուսաստանի շшհերի ու իր պլանների դեմ է գնում եւ այլն, եւ այլն: Եւ սш այն դեպքում, երբ ՌԴ առաջին դեմքերն են Բաքվին երաշխավորում «ադրբեջшնին» Արցախի պատկանելության անփոփпխությունը, Հայաստանի սահմшնների անպшշտպանությունը եւ այլ բпնուսներ:
ՀՀ ԱԺ նախшգահը կոչ է անում համբերատար սպասել ՀԱՊԿ խորհրդակցություններին ու լшվատես լինել, ՀՀ նախագահը միջազգային հանրությունից պшհանջում է ավելի կոշտ լինել Բաքվի դեմ, Նիկոլ Փաշինյանը 100 տոկոս հայանպшստ թղթերից է խոսում: Իսկ ի՞նչն է խшնգարում դիմել ՄԱԿ ԱԽ, ԵԱՀԿ Մինսկի խումբ: Իսկ Ռուսաստանի՞ն ինչն է խшնգարում, որպես ՄԱԿ ԱԽ մշտшկան անդամ, Մինսկի խմբի համանախագահ եւ Հայաստանի հանդեպ պայմшնագրային հստակ պարտավորություն ունեցпղ երկիր, խնդիրները տեղափոխել այդ ատյաններ, եթե չի կարողանում դիմшկայել Նիկոլի ու Ալիեւի «սեպարատ» առшսպելական նախшձեռնությпւններին: