Նրա դեմքով խոսում է ոչ թե իրավապաշտպանը, այլ ձախողված վարչապետացուի աներձագը —

Ընդամենը երեկ էի գրել, որ հետպատերազմյան Հայաստանում քաղաքական գործընթացների ստվերն ավելի շատ է եղել, քան երևացող այսբերգը։ Թվում էր՝ ընտրական գործընթացի մեկնարկն ամեն բան հրապարակայնացնելու է, բայց ուշ երեկոյան կարդացի իրավապաշտպան Ավետիք Իշխանյանի գրառումը ու դարձյալ համոզվեցի, որ հայտնի շրջանակները շարունակում են կատաղի պայքարն ընտրությունների դեմ, որովհետև շարունակում են հավատարիմ մնալ «իշխանափոխության» մի սցենարի, որը բնության մեջ գոյություն չունի։

Ավետիքի գրառումը հենց սրա մասին է, ոչ թե ԲՀԿ-ի «դավաճանության», Ավետիքի դեմքով խոսում է ոչ թե իրավապաշտպանը կամ անաչառ դիտորդը, այլ ձախողված վարչապետացուի աներձագը, «փրկչական» ձախողված «մեսիայով» ընտրական գործընթաց մտած «ազդեցիկ» զույգ բևեռների աջակիցը։ Նկատե՞լ եք՝ «աներձագի» ինստիտուտը փորձանք է դառնում էս երկրի համար, մեկը ատամներով իր աներձագի աթոռն է պահում, մյուսն էդ աթոռին տենչում է տեսնել իր աներձագին։
17-ի միավորման կամ «Հայրենիքի փրկության շարժման» մեջ ես ու իմ կուսակցությունն էլ ենք եղել ու հետո, բարեբախտաբար, լքել ենք լուզերների այս ակումբը։ Ասել եմ ամիսներ առաջ ու կկրկնեմ հիմա՝ այս ձևաչափը ոչ թե հայրենիքին է փրկել, այլ՝ Փաշինյանին։ Ու դրա համար պետք չէ, որ «փրկիչները» մեղադրեն այդ մասին բարձրաձայնող տողերիս հեղինակին, «դավաճան» ԲՀԿ-ին, «դավադիր» ցրտին, «չհասկացող» ռուսներին ու էլ չգիտեմ՝ ում։

Էս ֆորմատն ի սկզբանե ծուռ էր, որովհետև դրա մեջ հավաքված բոլոր ուժերը, բացառությամբ՝ էլեկտորատ ունեցող ԲՀԿ-ի, իշխանություն էին տենչում՝ առանց ժողովրդի քվեի ու հիմա զարմանալի չէ, որ ընտրության օրակարգին հասած ԲՀԿ-ին մեղադրում են «դավաճանության» մեջ։
Կրկնում եմ՝ այս գրառումը ԲՀԿ-ին սատարելու մասին չէ, այլ՝ «քաղաքական երազախաբ» եղած վարչապետացուի ձախողման, «ընդդիմադիր» «ազդեցիկ» զույգ բևեռների մասին է, որոնք այսօր էլ պայքարում են ոչ թե իշխանության գալու, այլ «պատվավոր» երկրորդ տեղի համար։ Դրա համար էլ՝ նրանց թիրախը ոչ թե Փաշինյանն է, այլ՝ Ծառուկյանն ու նրա թիմը։

Այլ կուսակցությունների խորհուրդ տալ չեմ սիրում, բայց եթե Ծառուկյանին իրապես հաջողվի ուժեղ քաղաքական ցուցակ կազմավորել ու քաղաքական լուրջ բովանդակությամբ ներկայանալ հասարակությանը, կարող է գործող «սպիտակներին» ու անցյալի «սևերին» թողնել ընտրական գործընթացի ստվերում, որտեղ նրանք իրար հետ պայմանավորվելու ու «պասերով» խաղալու երկար ժամանակ կունենան։
Գրում է Սուրեն Սուրենյանցը ֆեյսբուքյան իր էջում.3

Just yesterday I wrote that the shadow of political processes in post-war Armenia was more than a growing iceberg. It seemed that the start of the election process would make everything public, but late in the evening I read the post of human rights activist Avetik Ishkhanyan and again I was convinced that the well-known circles continue to fight fiercely against the elections, because they continue to adhere to a scenario of “change of power” that does not exist in nature.
Avetik’s post is not about this, not about the “betrayal” of the PAP. Have you noticed that the institute of the “barren” becomes a trouble for this country, one holds his barren chair with his teeth, the other longs to see his barren chair in that chair.

My party and I were in the union of 17 or the “Movement for the Salvation of the Homeland” and then, fortunately, we left this club of losers. I said months ago and I will repeat now that this measure did not save the homeland, but Pashinyan. And for that, there is no need for the “saviors” to blame the author of my lines about it, the “traitor” PAP, the “conspiratorial” cold, the “incomprehensible” Russians and I do not know who.
This format was crooked from the beginning, because all the forces gathered in it, except for the PAP, which has an electorate, longed for power without the people’s vote, and now it is not surprising that the PAP, which reached the election agenda, is accused of “betrayal”.
I repeat, this post is not about supporting the PAP, but about the failure of the Prime Minister who was “politically deceived”, the “opposition” “influential” couple, who are still fighting not for coming to power, but for an “honorable” second place. . That is why their target is not Pashinyan, but Tsarukyan and his team.
I do not like to advise other parties, but if Tsarukyan really manages to form a strong political list and present himself to the public with a serious political content, he can leave the current “whites” and “lovers” of the past in the shadow of the election process, where they agree and play “passes” for a long time. They will have time.
Suren Surenyants writes on his Facebook page