Կարեն Հովհաննիսյանը գրում է. Երեկ Եռաբլուրում մի առեղծվածային դեպքի ականատես եղանք բոլորս․․ Երբ հավաքվել էինք բոլորս, մերոնցից ուզեցան մինչև տղերքի մոտ գնալը «Հայոց Հզոր Բանակ» ծրագրին գումար փոխանցել առձեռն։ Ցուցակը գրելու համար թուղթ էր հարկավոր․․․
Դպրոցից ուղիղ Եռաբլուր եկած Դուշման Վարդանի քույրը՝ սիրելի Արմինեն, իսկույն սկսեց իր պայուսակը քրքրել ու որտեղից որտեղ Եռաբլուրում քամի բարձրացավ։ Երեխաների գրած շարադրությունները ցրիվ եկան Եռաբլուրով մեկ։ — Վայ, վայ, երեխեքիս թեմատիկները, շարադրությունները,- ասելով Արմինեն սկսեց վազել ու հավաքել, դե մենք էլ՝ իր հետևից։
Միայն մեկ շարադրություն կեղտոտվեց, ցեխոտվեց, որն էլ պատճառ եղավ, որ այն Արմինեն բարձրաձայն ընթերցի մեզ համար։ Հենց Եռաբլուրում, հինգերորդ դասարանի աշակերտ Աղվան Ավետիսյանի «Երջանիկ արև» շարադրությունն ընթերցվեց․․․ «Մի օր լուսինը ասաց արևին, որ ինքն է զբաղեցնելու արևի տեղը։ Արևը զիջեց իր տեղը լուսինին։ Բայց հաջորդ օրը
նկատեց, որ ամբողջովին անհետացել են երկրի գույները։ Եվ լուսինը լիարժեք չէր ջերմացնում ու լուսավորում մարդկանց և բնությանը։ Իսկ մարդիկ իրենց հերթին սկսեցին բողոքել , բայց արևը փորձեց նորից վերադառնալ։ Արևը դիմանում էր
փոթորիկին ու ցրտին, անհավատալի էր, բայց արևը սկսեց ձմռանն էլ ջերմացնել։ Արևն այնքան ջերմացրեց, որ հետ եկան երկրի գույները , իսկ հետո արևը նայեց մարդկանց, բոլորը երջանիկ էին կարծես։ Արևի շողերը սեր, ջերմություն և հոգատարություն բերեցին։ Իր աշխատանքից գոհ արևը երջանիկ էր » ։
Չի կարող, ոչ մի բան պատահական լինել այս կյանքում․․․ Եռաբլուրի Արևներն ամեն ինչ արել են, որ մեր Հայրենիքի գույները չխաթարվեն, իրենց շողերով մենք մեր Հայրենիքի գույները վերականգնելու ենք․․․
Karen Hovhannisyan writes. Yesterday we all witnessed a mysterious incident in Yerablur ․․ When we all got together, they wanted to hand over money to the “Armenian Mighty Army” program before going to the boys. You needed paper to write the list ․․․
Dushman Vardan’s sister Armine, who had come straight from school to Yerablur, immediately started rummaging in her bag and the wind rose in Yerablur. The compositions written by the children were scattered all over Yerablur. “Wow, wow, my children’s themes, essays,” said Armine, starting to run and collect, and we with
her.
Only one essay got dirty, muddy, which was the reason why Armine read it aloud to us. It was in Yerablur that Aghvan Avetisyan’s essay “Happy Ar” was read ․․․ “One day the moon said to the sun that it would take the place of the sun. Ar gave way to the moon. But the next day
He noticed that the colors of the earth had completely disappeared. And the moon did not fully warm and illuminate people և nature. And the people in turn began to complain, but the man tried to return again. Ar was enduring
He noticed that the colors of the earth had completely disappeared. And the moon did not fully warm and illuminate people և nature. And the people in turn began to complain, but the man tried to return again. Ar was enduring
It was unbelievable in the storm and in the cold, but the sun began to warm up in the winter as well. The sun warmed so much that the colors of the eart