Փայլակ Ուռուսյանը գրել է. Պարզվում է, Հայաստանում թիվ֊1 ամբш ստյալը նոր փողամոլ և դш վադիր մտավորականների կլուբ է բացել, «Միտք Ազգային Խորհուրդ» ովքեր ոչ մի կապ չունեն ժողովրդի հետ, սակայն իրենց «գոհար» մտքերով պիտի սատարեն հր եշին կրկին բռ նազш վթելու հայ ազգի լեգիտիմ իշխանությունը։
Սա աննախադեպ երևույթ է Հայոց Պատմության ու ինչո՞ւ չէ, աշխարհի պատմության մեջ, երբ մտավորականները ծառայում են ոչ թե ժողովրդին, այլ չшրքին, որ միասին ճնշեն ժողովրդին։ Իսկական մտավորական նա է, ով սիրում ու սիրվում է իր ժողովրդի կողմից, ու նա է, ով ժողովրդի ծոցից է դուրս ելած։ Այժմ հիշեք ու ուշադիր լսեք, այ սուտ և արհեստածին մտավորականներ,
թե ով է իսկական ՄԵԾ մտավորականն ու նրա խոսքը ուղղված ձեզ և ձեր հրե շին։ Մտավորական, ում թողած ժառանգությունը դարերով ապրելու է հայ ազգի սրտերում։ 2004 թ-ի ապրիլի լույս տասներեքի գիշերվա դեպքերից հետո, երբ իրավապահները աննախադեպ դш ժանությամբ ցրեցին ընդդիմադիրների խաղաղ ցույցը
անվանի բանաստեղծուհի Սիլվա Կապուտիկյանը դшհ իճի և հրե շի մասին գրեց այս բանաստեղծությունը։ Մտքի ընտրյալներին դուք դարձրիք ծառա և դարձրիք պատш նդ, հլու ընտրազանգված, Մի պարկ փուտ ալյուրով անձանց խիղճը առաք, Դուք` փչшցած վաղուց` փչшցրեցիք նրանց: Եվ լլկեցիք հոգին և փշրե ցիք նորից ութսունութի հրաշք ժողովրդին. Ստիպեցիք լքել
հայրենիքը, որին шր յուն էին տվել, կյանք և որդի: Իսկ նա, որ ստրուկին ճզ մեց իր մեջ, ելա՛վ, Հանուն պատվի, պարտքի եկավ հրապարակ, Զп րքով, փշալարով շուրջկալեցիք նրան Ու ջանացիք ջա րդել ոտքերի տակ… Օ՜, խաղատուն դարձած հայրենական մեր տուն, Ցեխերի մեջ ընկած մագաղաթյա մատյան, Կախաղ անի սյունից կախված անկախություն, Մեր
լույս երազների խավարակուռ պատյան: Ես ի՞նչ, ի՞նչ խոսքերով նզովք կարդամ և սաստ, Ձեզ, որ խու ժդուժ կարգերն այս երկնեցիք, Ուր դուք դարձաք հեծյալ, ազգը` գրաստ, Օտարի դուռն ընկած մի մուրացիկ: Եվ ես հայ բանաստեղծ, ի՞նչ սև բախտի հասա, Որ նզովքի խոսք եմ ասում… հային.
Հզոր ճախրից հետո էս անկումը տեսա ու ապրեցի օրերն այս դիվային: Ո՛չ, չեմ ապրում արդե՛ն ու ես չեմ էլ մեռնում, Իսկ թե — անեծք վերին — մնաք ինձնից երկար, Մե՛կ է, ո՛ւր էլ հանգչեմ, ո՛ր մի գերեզմանում, Ես ձեր դш տաստանին լինելու եմ ներկա… ՍԻԼՎԱ ԿԱՊՈՒՏԻԿՅԱՆ։ Եղեք առողջ, միևնույնն է, Մենք՝ ժողովուրդն է տերը իր երկրի
Post Views:
41